Toetjes met slagroom
Jacob zit in z’n kamer. Hij moet nog wat wennen aan zijn nieuwe woonomgeving in het verpleeghuis. Gelukkig heeft hij zijn appartement naar z'n eigen smaak kunnen inrichten. Om hem heen staan vertrouwde spullen: zijn lekkere stoel, de mooie schemerlamp en de foto’s van z’n kleinkinderen. En natuurlijk zijn klassieke muziek, daar beleeft hij altijd veel plezier aan.
Als ik bij Jacob binnenkom, zie ik een vermagerde man die erg vermoeid is. Ik ga bij hem zitten en luister naar zijn verhaal. En begrijp dat hij ondervoed is geraakt na z’n CVA en dat het niet lukt om voldoende te eten en te drinken. Hij vindt het heel erg dat zijn smaak zo is veranderd en het slikken moeizaam gaat. Om te voorkomen dat hij verder achteruit gaat, is er in het ziekenhuis een sonde voor extra voeding geplaatst. Jacob vindt dit erg vervelend en kan niet wachten tot de dag dat deze niet meer nodig is.
Extra toetjes met slagroom
Samen met Jacob, zijn vrouw, de zorgmedewerkers en de logopedist zoeken we naar mogelijkheden om de sondevoeding af te bouwen en de eetmomenten uit te breiden. We spreken elkaar regelmatig en kunnen met kleine stapjes veel winst behalen. Jacob en zijn vrouw zijn opgelucht dat ze de zorgen rondom de voeding kunnen loslaten, dat er iemand is die met hen meedenkt en rekening houdt met hun wensen. Jacob zou het liefst weer een koekje bij de koffie nemen, maar vindt de extra toetjes met slagroom ook wel lekker.
Twee maanden later zie ik Jacob in de huiskamer van het verpleeghuis luisteren naar klassieke muziek. Hij heeft weer kleur op z’n wangen en z’n ogen staan helder. Ik merk dat ons regelmatige contact hem heeft geholpen om een goed ritme te vinden en dat hij zich energieker voelt. Gelukkig is de sondevoeding niet meer nodig.
Cliëntverhaal door een van de diëtisten bij Behandeling & advies.
