Smashen met een zachte bal
Op foto’s van enkele jaren terug zie ik Khalid als een goed geklede, sportieve man van midden zestig. Donker krullend haar, een brede lach op zijn gezicht. Een slimme ICT-er die in z’n vrije tijd graag klust aan z’n boot en iedere vrijdagavond in de sportzaal te vinden is voor een partijtje volleybal.
Goedgekleed is Khalid nog steeds en z’n krullen heeft hij ook nog. Verder is er veel veranderd sinds hij vorig jaar een CVA kreeg. Hij zit in een rolstoel, is halfzijdig verlamd en zijn denkvermogen is ernstig aangetast. Iedere dinsdagochtend komt Khalid naar de beweeggroep. Hier spreek ik hem mild aan op de sportieve man die hij was. Een ballonbal hoog houden is voor hem al een uitdaging en smashen met een zachte bal is dat helemaal. Maar als een van de andere deelnemers de bal dan met een stevige mep terugslaat, zie ik het plezier op beide gezichten.
Zorgen voor kleine geluksmomenten
Vanuit zijn achtergrond als ICT-er gebruikt Khalid veel vaktaal. In mijn communicatie met hem, sluit ik bij dat jargon aan. Zo leg ik in technische termen uit wat hij kan doen om zijn sportieve prestaties te verbeteren. Dat is voor mij altijd het uitgangspunt: aansluiten bij wat iemand kan en dat proberen te versterken. Bij Khalid betekent dit dat ik hem uitdaag tot bewegen terwijl ik tegelijkertijd zorg voor een veilige omgeving waarin hij zich op z’n gemak voelt. Ook de interactie in de groep is belangrijk voor Khalid. Als het spreken soms moeizaam is, zorgt het samen bewegen voor kleine geluksmomenten.
Dit is een clientverhaal door een van de bewegingsagogen bij Behandeling & advies.
